lunes, 23 de abril de 2007

Listado Candidatos BNG

1 Fco Xabier Oviedo Rodríguez
2 Xulio Xosé Conde Blanco
3 Ruth Parada de Juane
4 Xosé Antón Otero Tesouro
5 Ricardo Losada Blanco
6 Luis Sáa Arias
7 María Carmen López López
8 Lucas Domínguez González
9 María del Pilar González Peña
10 Xosé Manuel Gil Ramos
11 Cesareo Borrajo García

Reservas
1 Manuel Fernández Gómez
2 Alfonso Lage Quintas
3 María de los Angeles Conde Blanco
4 María del Carmen Vázquez Gómez
5 Juan Carnero Borrajo
6 Antonio Otero Ferreiro
7 Ramón Caride Ogando
8 Santiago Prol Blanco

30 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Falta Bieito Seara entre os reservas.

15:16  
Anonymous Anónimo said...

GUSTAME A LISTA AUNQUE EU CAMBIARIA O ORDEN,PONDRIA A XULIO DE 1º E A XABIER DE 2º.FAI ANOS QUE PENSO ESTO E CREO QUE ASI O BLOQUE GANARIA MAIS EN MACEDA.MOITA SORTE!!!!!!

11:58  
Anonymous Anónimo said...

Xulio e unha magnifica persoa,pero Xavier tamén, polo que calquera dos dous, e mutuamente apoiaranse, e todos os da lista do BNG, non traballará un só sino en EQUIPO, polo que o candidato do Bloque considero que será o mellor alcade que podamos ter para gobernar esta lexislatura. MOITA SORTE VAMOS A POR TODOS !!!

12:19  
Anonymous Anónimo said...

tamen era gran persoa o Bieito, pero este pobo non sabe apreciar a boa xente. ANIMO a todos.

12:32  
Anonymous Anónimo said...

Sería mellor político se aproveitara a excelente ocasión que tivo para tirar deste pobo. O tempo non pasa en valde...os xeitos tamén mudaron.

21:10  
Anonymous Anónimo said...

El non tivo ocasión, pois Baltar e o cuñado do Julito conspiraron para tumbalo e para arruinar a Maceda en 400 millóns de pesetas dos que 100 millóns non se sabe (¿ou sí?) onde foron a parar.

08:52  
Anonymous Anónimo said...

LO QUE ME FALTABA LEER, AHORA ECHANDO LA CULPA A BIEITO DE LO QUE NO HIZO, POBRE HOMBRE, PERO NADIE ES PROFETA EN SU TIERRA. ES MUY BUEN POLITICO Y LO DEMOSTRARÁ ALGÚN DIA. CUANDO LO DEJEN.

09:46  
Anonymous Anónimo said...

A ocasión para tirar do pobo quen a ten é o pobo, solo o pobo éresponsable do que ten. Si está mal ten que loitar por cambiar e si o estafan ten que denunciar a estafa, manifestarse, a este pobo faltalle iniciativa, ser menos conformista e mais loitador!

14:33  
Anonymous Anónimo said...

A min gostame mais o nacionalismo de Brais Pinto, e o de Beiras. Un ancionalismo excluinte, é perigroso. Todos temos que facer un trabaio para respetar as opinios de todos. Isto tamen debe facerse antes de as votacios. A democracia é un proceso que o fan os democratas.
Gora Lameiras.

16:52  
Anonymous Anónimo said...

No estoy e acuerdo con lode Aznar: me parece de una prepotencia y además muy peligroso: un expresidente no debe de decir estas burradas, pero lo que sí es verdad que cada vez más (y aquí en galiza se nota mucho desde que gobierna el Voqlito y el pesoe) el gobierno se inmiscuye cada vez más en la vida de las personas. Prima más la vigilancia que la libertad. si seguimos así QUIN PRIMEIRO DE ALLARIZ se nos meterá en la cama con nuestros maridos y te dará hasta la pasta de dientes que el quiera que uses, Es el gran peligro de los NACIONALSOCIALISMOS: no te dejan vivir en paz, son todo agresiones a tu libertad….

20:27  
Anonymous Anónimo said...

Non todos os nacionalismos son iguales. Temos un nacionalismo étnico exluinte. Ise non é desexable; tampouco é tolerable. Pero temos outro tipo de "nacionalismo", o cultural que é compromiso con a propia cultura,sin exclui, iso é desexable, para min. Unha persoa sin cultura [senso amplo], deixa de ser persoa. É un número, unha cousa.
Penouzos.

09:07  
Anonymous Anónimo said...

É dicir que se non es nacionalista es un inculto. Eu non sabía que a cultura se adquire por unha etiqueta política. A cultura é moito máis profunda, engloba desde a tradición, a que é, non a que un queira elixir, e toda a carga que dos tempos actuais conseguiron formar parte dunha actitude ante a vida e os outros. Á cultura achegámonos a través do estudo, das relacións cos demáis, aprendendo de todo e de todos, coñecendo o entorno noso e o dos demáis. É moi longo e amplo, por suposto chega máis aló do Padornelo e a Canda, desde a miña lingua, como non, o galego. Isto permíteme compartir valores que o nacionalismo en sentido restrinxido non permite.
Se queda algunha dúbida eu voto PSOE.

14:48  
Anonymous Anónimo said...

Si te refires o que di "Penouzos", penso que as duas opcios non se excluyen. A cultura adquirise a traves de o trabaio, non se herda. Ainda que se poida admitir unha base xenética que as condicios socias facilitan o seu desenrolo.
Ainda que os ancestros de Santi sexan de Penouzos, non todos son votantes do BNG, por o menos de ise BNG.
Penouzos

15:16  
Anonymous Anónimo said...

Si te refires o que di "Penouzos", penso que as duas opcios non se excluyen. A cultura adquirise a traves de o trabaio, non se herda. Ainda que se poida admitir unha base xenética que as condicios socias facilitan o seu desenrolo.
Ainda que os ancestros de Santi sexan de Penouzos, non todos son votantes do BNG, por o menos de ise BNG.
Penouzos

15:17  
Anonymous Anónimo said...

A mí con el nacionalismo me pasa como con la religión. Ni creo ni dejo de creer. Es más, ni siquiera estoy seguro de si considero el nacionalismo, igual que la religión, algo definitivamente bueno o malo como concepto en sí. Dejando de lado a los fanáticos y a los chiflados, que de esos los hay en todas partes y de todos los colores, me consta que grandes figuras, tanto religiosas como nacionalistas, han existido a lo largo de la historia. Sin ir más lejos, yo convivo diariamente con nacionalistas que son todo un ejemplo de rectitud y buen hacer en cada uno de los aspectos de su vida…, hasta lo que yo conozco, faltaría más.

En el fondo creo que todos los seres humanos tenemos algo de nacionalistas. Lo único que nos diferencia a los unos de los otros es nuestro grado de adicción. Y uso este término de un modo completamente consciente.

Emocionarte cuando gana la selección de tu país (sea cual sea ese que tú sientes que es tu país), animar a cualquier deportista por el simple hecho de que nació en un lugar geográfica o políticamente afín al tuyo; contemplar una obra aquitectónica o un paisaje natural próximo a tu lugar de nacimiento con embeleso; quedarte extasiado escuchando cierto tipo de música porque es la música que mamaste de chico y te retrotrae a lugares y olores felices; sentir apego hacia alguna clase de fauna o flora que consideras cercana a ti porque fue con la que te criaste; enorgullecerte cuando oyes a alguien de muy lejos elogiar cualquier portento local…, son todos sentimientos genuinamente nacionalistas. Y nadie está libre de ellos al cien por cien. Es más, dudo mucho que alguien así, completamente ajeno a este tipo de sentimentalismos, mereciera ser conocido.

Lo malo es cuando estas emociones, pues tienen más que ver con el mundo de las emociones que con el de las razones, se desbordan y se convierten en algo compulsivo, en toda una filosofía de vida sin un mínimo de contención. Un buen ejemplo de esto que digo lo encontramos, a nivel canario, en los editoriales del periódico El Día o en las salidas de madre de cierta asociación vecinal que no nombro por no publicitar. Pero éste no es todo el nacionalismo. Ni siquiera el más importante, y bueno sería que quienes abogan por un nacionalismo bien entendido se desmarcaran de esta clase de excesos innegablemente perniciosos para el correcto funcionamiento de cualquier sociedad.

¿Y cómo podría ser ese que yo califico como “nacionalismo bien entendido”?

Pues un nacionalismo bien entendido, o al menos uno que alguien como yo entendería sin demasiada dificultad, sería el nacionalismo que en vez de aferrarse al ombliguismo y al sistemático “lo nuestro y sólo lo nuestro”, contemplara algunas costumbres, gentes y lugares cercanos con un orgullo sano, pero sin por ello despreciar gratuitamente todo lo que fuera lejano. Un nacionalismo bien entendido es, para mí, el que viaja por el mundo y sabe maravillarse de las grandes obras que hicieron otras personas en otros lugares. Un nacionalismo bien entendido es, para mí, el que trabaja para que las condiciones de vida en su ámbito de influencia sean todo lo óptimas que puedan llegar a ser, pero sin cerrarse al exterior, sin llegar a inmunizarse a los dolores y necesidades ajenas de forma despiadada, como quien vive en una jaula de oro o en una torre de marfil. Un nacionalismo bien entendido sería, para mí, aquel capaz de ver los defectos existentes en su tierra, sin ofenderse porque alguien de fuera o de dentro pudiera criticarlos, y luchando, en cambio, por corregirlos a cara descubierta. Un nacionalismo bien entendido es, para mí, el que se fundamenta en el respeto al prójimo, independientemente de su lugar de nacimiento, clase o condición, desechando de su vocabulario términos peyorativos tales como “godo”, “sudaca” o similares, que no hacen sino promover el odio y la irreconciliabilidad civil.

Y lo más importante, aunque quizá más difícil de asimilar: un nacionalismo bien entendido es, para mí, el que en lugar de erigir fronteras, sean lingüísticas, estatutarias o rotundamente físicas, se abre al mundo desde los pies a la cabeza. Se abre para dar, pero también para recibir. Este nacionalismo ni siquiera necesita proclamarse, porque es el más sutil y, al mismo tiempo, más extraordinario de todos. Una suerte de nacionalismo universalista que concilia el orgullo de ser y pertenecer a un lugar o comunidad, con el deseo de intercambio y comunicación. Sin miedos ni complejos, sin necesidad de imponer tradiciones ni costumbres. Plenamente conscientes de que lo trascendente, lo verdaderamente valioso, mucho más que cualquier identidad cultural, son los seres humanos en sí. Tanto los de aquí como los de allí.

08:26  
Anonymous Anónimo said...

Desde que los socialistas y los nacionalistas han formado gobierno en Galicia, en esta tierra no ocurren más que desgracias. Es cierto que se ha juntado una pandilla de ineptos difícil de igualar. No resulta sencillo encontrar un grupo gubernamental en el que haya tantos torpes, inútiles, fatuos, lerdos y mentirosos, pero no es menos cierto que también les acompaña la mala suerte, la desgracia.

Desde que estos elementos nacional-socialistas han ocupado el poder gallego, los montes no han parado de arder en todo el verano. Hay que reconocer que hemos sufrido unos meses de julio y agosto más calurosos y con vientos más fuertes de lo normal. Se juntaron el hambre y las ganas de comer; al perro flaco todo son pulgas, lo que viene a significar que a la incompetencia y a la vagancia se han unido los elementos, como en el caso de la Armada Invencible. Y esto es verdadera mala suerte o gafe.

Pasada la canícula, un vertido tóxico en el río Umia ha tenido, durante casi un mes, sin agua potable una extensa zona densamente habitada. Y el tema aún no está resuelto definitivamente. Para acabar de arreglar el asunto, en el cauce del río en cuestión se ha desatado una incontrolable, por ahora, proliferación de ciertas algas que impiden que el agua sea apta para el consumo humano. Nunca había pasado semejante cosa en Galicia, y ocurre ahora con esta harca gubernamental. ¡Qué gafe!

De aquellos polvos vienen estos lodos, de los incendios del verano se deriva la aparición de las cenizas encima de los bancos marisqueros. La climatología no ha querido tener piedad de este desdichado gobierno. Las compuertas del cielo se han abierto sobre Galicia como hace muchos años que no sucedía. ¡Ya es mala suerte! La escorrentía sin freno, sin el control natural de la vegetación, ha provocado gravísimas inundaciones en amplias zonas de la costa, causando la ruina de muchas familias y llenando de broza y ceniza las zonas marisqueras más productivas del litoral. Es peor, mucho peor que el Prestige.

Y entre col y col, lechuga. Entre tanta desgracia, para que no haya aburrimiento, las empresas gallegas huyen del atroz panorama que les ofrece este torpe gobierno que desgraciadamente sufrimos. La primera que dijo eso de....el último, fue la mayor inmobiliaria del país, FADESA. Estuvo a punto de seguirle la gran conservera europea, CALVO. ENCE, ya ha dimitido de nuestra tierra, ha anunciado despidos y se marcha para Asturias. De PESCANOVA, mejor no hablar; la Xunta ha hecho cuanto ha podido para echarla de aquí, favoreciendo a la industria acuícola noruega y obligando a la gran multinacional viguesa a llevar a Portugal sus nuevas instalaciones.

Cuando un gobierno, además de inepto, es gafe, todo lo que toca lo estropea. Ya sé que no es un concepto racional, pero no está de más recordar lo que Napoleón preguntaba cuando le informaban de las virtudes de algún general : ”¿Y tiene buena suerte?”. Efectivamente, no sólo basta con estar capacitado –que no es el caso-, con ser trabajador –que tampoco es el caso-, también hay que tener algo de buena suerte. Y este gobiernito carece de ella. ¡¡Es un gobierno gafe!! Como buen gallego aconsejo al Presidente Touriño que lleve a su gabinete a la romería del Corpiño, a ver si consiguen que les quiten el meigallo.

10:19  
Anonymous Anónimo said...

Me dirijo al "blogueiro" para aconsejarle, que los comentarios que se repitan en todas las secciones se borren, me refiero en concreto al anterior a este, está repetido en cuatro sitios creo que le entendimos a la primera que no es necesario repetirse tanto. Solo es un consejo pq resulta cansino ver un texto tan grande repetido.

17:21  
Anonymous Anónimo said...

¡Qué alegría mostraba el nacionalismo gallego excluyente el día que llegó al Gobierno de la Xunta! ¡Por fin los mal hablados castellanos quedarían fuera del funcionariado gallego!
Pero la jugada le ha salido mal a los nacionalistas. Confiado en la superioridad cualitativa y cuantitativa de la comunidad lingüística gallega, Touriño -empujado por el BNG- decidió prescindir de los servicios de las brigadas antiincendios (con miles de incendios de experiencia) por motivos lingüísticos. La decisión dejó, por ejemplo, a la ahora calcinada comarca de Barbanza sin un responsable de extinción.

La maldita exclusión lingüística ha provocado ya las primeras consecuencias, visibles en el cielo de Galicia. Hasta se ha visto a Mariano Rajoy paseando entre llamas. Pero el despropósito nacionalista no se queda ahí. Ante la situación de emergencia, la Xunta ha decidido llamar de urgencia a esos cientos de especialistas que en el mes de mayo fueron expulsados por la sinrazón de la lengua.

Galicia ha demostrado que en tiempos de crisis necesita de muchas manos, hablen el idioma que hablen y tengan la nacionalidad que tengan. En cambio, en cuanto pase la crisis, volverán las exclusiones por no dominar la lengua gallega. El nacionalismo es así, quiere ayuda cuando la necesita, pero cuando se le pide... ¡Apaga y vámonos!

La incongruencia de los nacionalismos llega hasta tal punto que un gran bombero podrá trabajar en Galicia si habla gallego, pero en caso contrario, no. Y, en cambio, un mal bombero, si demuestra conocimientos suficientes en la lengua gallega, será contratado por su decidida colaboración a la causa nacional.

08:36  
Anonymous Anónimo said...

Indudablemente os nacionalismos étnicos teñen moitas incongruencias, pero quizá o mais forte é pensar que os de direitas, os antinacionalistas, os votantes de o PP e os sucedaneos, os antinacionalistas son democratas. Iles son "demócratas" porque agora no ponden facer outra cousa. O tamayazo de Madrid é unha mostra. En outros intres daban golpes de Estado. Agora son outros tipos de golpe de Estado, pero as consecuencias son as mesmas.
Agora como o ganar en a alcaldía de Maceda non é un camiño trillado, tamén poñen poster de o Baltar. Ou sexa que o noso alclde non é o nonnominado sinon o Baltar. Xomo iso xa sebía niguén se preocupa, É o colmo de o caciquismo.
Gora Lameiras.

19:00  
Anonymous Anónimo said...

¿Cómo se pode consensir que en momento electoral se presente de Matute a Baltar? Iso é recoñecer a propia debilidad e a incompetencia de o candidato de o PP. ¿Cómo poden consentir iso os de o PP?. Con razón din: os de o PP poñen a un carro como candidato e votano?.
Lecumberri

08:40  
Anonymous Anónimo said...

Indudablemente notase a falla de Beiras. A visión política de Beiras era fantástica. Pensaba en unha España federal.É certo que iso tería unha temporalización que Beiras pensou que podría ser mais curta; pero agora din "independencia", en o mundo de a globalización, que temos que pensar reforzamos a nosa identidade, topamosnos con "independencia". É preferible unha boa federación de os "pobos", antes que sociedades falazmente independientes gobernadas por caciques, preocupados por que os ciudadans leen ou non leen en as cafeterías, si escoitan a radio. O que interesa é o compromiso con os valores democráticos.
Saudos.

Gora Lameiras.

09:03  
Anonymous Anónimo said...

Onte día 12 os de o PSOE-PSG fixeron en o Concello o mitin central. Penso que non foi suficientemente publicitado, pero a pesar de que non foi muy publicitado, a xente enchou totalmente o local; estibo moita xente de pe; non se anunciu a "estrela " de o mitin o Sñr. Romeu. A estrela foi realmente a candidata a alcaldesa. Iso ten unha lectura moy interesante: é apostar por o municipalismo en a versión socialismo federalismo. Todos teñen moita afición a gobernar en a casa de os outros; por ise camiño esmorranse contra a autonomía municipal que é a primeira instancia de a democracia de base. Estaría ben que nos preocuparamos de organizar a sociedade socialista, quizá eiqui isto no sexa loado dir, ende a base con respeto as unidades "minoritarias". ¿É necesario decir que debemos tomar exemplo".
Gora Lameiras.

19:57  
Anonymous Anónimo said...

Los orígenes del nacionalismo contemporáneo tienen imprecisas fronteras con el fascismo: religión laica de la sangre, la tierra y la lengua, la cultura entendida como un mito, la exclusiva identidad cultural... En un caos colectivo así, se vio inmersa la antigua Yugoslavia, plagada de políticos que enarbolaban la identidad de sangre y de lengua como fe última e incuestionable teología, de tal forma que los nacionalismos se han convertido en la pesadilla del siglo.
El término nacionalismo es relativamente reciente. Ningún diccionario lo registra con anterioridad a 1798. A lo largo del siglo XIX, al vocablo no se le otorga excesiva relevancia. En 1892, Maurice Barrès lo convierte en el eje de la ideología conservadora primero, y del fascismo después.
La democracia presupone tres condiciones: libertad de pensamiento, libertad de expresión y policentrismo. La libertad de pensamiento postula que el individuo puede actuar libremente en todas las fuentes de pensamiento e, igualmente, puede controlar la información que recibe de forma escrita y oral. Si falta el valor de la verdad, la libertad de pensamiento se convierte en libertad de mentir, y la libertad de expresión pierde su esencia, bien entendido que la libertad de expresión no puede propagar lo falso.
En el fascismo, el Estado es una gran familia. El nazismo es la forma centralizada socialista del nacionalismo, es una variación del socialismo. No se admiten individuos ni grupos fuera del Estado. Eugène Delacroix afirma al respecto: «He enterrado al hombre que fui, con sus esperanzas y sus sueños de futuro y, alma, paso y repaso, con una cierta calma aparente, sobre la tumba en la cual he intentado todo aquello como si se tratase de otro».
Para Adolf Hitler, como para las corrientes socialistas y nacionalistas en general, la razón no contaba, era la disciplina lo que se debía proteger. Aprovechándose de las masas, se obtenía lo que se quería. Todo ello choca frontalmente con la libertad de pensamiento y de acción. De ahí la importancia de educar, de educar en valores espirituales y religiosos y rechazar aquello negativo que nos pueda venir de la Educación para la ciudadanía. Educar es hacer ciudadanos más informados.
Tocqueville y John Stuart Mill nos hablan de la tiranía del pensamiento, situación en que los perdedores son eliminados. En nuestros días, la razón se coloca aparte, olvidando que para un cristiano es una ventana abierta hacia el exterior. Para la cultura moderna, la ciencia es el lugar donde se forma la creencia, es el lugar donde se forma el criterio y la normativa de la acción, es la norma ética. Para el cristiano, es el lugar donde brota la objetividad de una obra a la que hay que obedecer. Para Juan Pablo II, la cultura es un fenómeno de humanización del hombre, un camino de realización del hombre.

09:45  
Blogger gramsci hegemónico said...

Pareceme que non estás en o tiesto. Ende o meu punto de vista tes demasiada literatura fácil con pouca aplicación práctica. Non estaría demaís repensar algunhas de as tuas afirmación. O nacionalismo cultural de seo, nada ten que ver con o fascismo, ainda que "a política fai extranos compañeiros de cama" [Fraga]. O nascionalismo como fenómeno sociocultural é unha necesidade cultural. O fascismo en calquera de as suas formas é un fenómeno antihumano, e encosecuencia rechazable.
Gora Lameiras.

21:54  
Anonymous Anónimo said...

Nom embargantes, o nacionalismo cultural pode estar por o menos rozando un tipo de fascismo, cando isa cultura se considera "referente absoluto" de todas as demais en aspectos básicos e fundamentais. É necesario aplicar en "todo" unha forte dosis de o chamado "relativismo cultural". En casi toda Europa a pena de morte está fora de as ordenanzas xurídicas. Pero por ejemplo en EE.UU. aplicase cada día.
O normal é que cada cual que se instala a todos os efectos en a cultura donde vai a vivir, pero iste ten diversos aspectos e diversos ritmos. En iste aspecto como en outros non por andar a presa se chega denantes. A inversión en cultura e unha inversión a longo plazo. Os políticos queren rentabilidad a prazo inmediato.
Gora Lameiras

09:06  
Blogger gramsci hegemónico said...

Cual é solución o problema do estudio que da o BNG en Maceda?. Istes partidos "elitistas" corren un risco: facer de a política unha "tertulia de café" e tratar de implantarla en a sociedad. Isa é unha actitude que nos atañe a todos, porque o non dar solucios concretas e practicables crean desacoubo en a ciudadanía e o que se pretenderia "de cambio", convirtse en reaccionario. Algunha experiencia de isto temola en Maceda. O millor soie ser enemigo de o "practicable" de o "bon". Codicia e bon trabaio.

09:27  
Anonymous Anónimo said...

Deberíamos non despreciar iso que se chama "tertulia de dabé". Isas tertulias tiberon sempre un forte impacto en o desenrolo de a sociedade moderna. Pero quizás te refiras a isas "tertulias de café" en as que se discuten mais ben encol de problemas persoales, ou tropezos de algunhas persoas, e muy pouco de proyectos políticos de millores condicios para os veciños. O millor falase de "literatura", de "pobo", pero en realidad soio se quere que "estuden" os compañeiros de "relixión bacionalista". Algunhas tertulias de café poderian ser o marco de as "complas de maldecir".
Gora Lameiras

16:37  
Anonymous Anónimo said...

ole, ole y ole. xa facia falta un cambio. a cara que se lles quedaria a alguns. noraboa

23:11  
Anonymous Anónimo said...

Mellor en galego, non?
Se algén escribe en castelán, que o faga, prohibirllo sería peor.
E se outro o fai en inglés, pois adiante tamén, en grego, en xinés... vale case todo
Porén por que mesturar uns cos outros?, se se pode dicir todo nunha soa lingua, ou preferedes o castrapo, o espanglish e a linguaxe SMS aos idiomas enxebres (que non puros).
Acaso non se pode dicir ANÓNIMO DIXO e rexeitar o semi internacional ANÓNIMO SAID.
Mariconadas as xustas, ho!

11:52  
Anonymous Anónimo said...

Espero que Xabier saia elixido de novo,cando menos leva toda a vida vivindo no pobo,non coma outros que veñen presentarse para alcaides e levan tempo fora.Animo Xabier,saudos de teu amigo Fito.

11:32  

Publicar un comentario

<< Home